رسم وفا بعالم امکان نشان دهم
آب فرات در کف و لب تشنه جان دهم

من آب نوشم و شه کونین تشنه لب
کی آبروی خویش بآب روان دهم

وَکانَ العَبّاسُ رَجُلاً وَ سیماً جَمیلاً یَرکَبُ الفَرَسَ المُطَّهَمَ
وَ رِجلاهُ یَخُطّانِ فِی الأرضِ
وَ کانَ یُقالُ لَهُ قَمَرُ بَنی هاشِم ٍ
وَ کانَ لَواءُ الحُسَین مَعَهُ.

درالشفاء

گیرم که رد کنی دل مارا، خدا که هست
باشد،!! محل نده ، قسم مرتضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست
چادرنماز حضرت خیرالنّسا که هست

یک گوشه می نشینم  و حرفی نمی زنم
بیرون مکن مرا تو از این خانه، جا که هست

از درد گریه تکیه مده سر به نیزه ات
زینب نمرده، شانه ی دارالشّفا که هست

قربانیان خواهر خود را قبول کن
گیرم که نیست اکبر تو، طفل ما که هست

گفتی که زن جهاد ندارد، برو برو
لفظ «برو» چه داشت برادر؟ «بیا» که هست

خون را بیا به دست دو قربانی ام بکش
تو خون مکش به دست، عزیزم حنا که هست

گفتی مجال خدمتشان بعد از این دهم
از سر مرا تو باز مکن، کربلا که هست

گفتی که بی تو سر نکنم، خب نمی کنم
بعد از تو راه کوفه و شام بلا که هست

________________از: محمد سهرابی __

باز محرم رسید، ماه عزای حسین(ع)
سینه ما می شود کربـبلای حسین(ع)

کاش خـدا قسمتـم رزق حلالی کنـد
تا که توانم کنم ، خرج عزای حسین(ع)

التماس دعا

--

دریا

                     با ساحل شناخته می شود

 آسمان

                      با ستاره

   جاده

                       با عابر

                و

       من

                        با تو عزیزم..

--