قضیه از این قرار است که حافظ علیه الرحمه در شعر معروف خود می فرماید:

هاتف اصفهانی به استقبال این بیت رفته و می گوید:

استاد شهریار هم به استقبال این ابیات هاتف رفته و می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

نافذ هم به استقبال این ابیات شهریار رفته می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا

مرا به چیدن,گل محکوم کردن چون دستم بوی,گل میداد..

شاید من گلی کاشته باشم..!

خدای را نیروی عظمتش در نرمه نسیم هاست؛نه در توفان!

به من بگو ؛ نگو!                

 نمی گویم                           

        اما نگو نفهمم                                  

که من نمی توانم که نفهمم                                     

من میفهمم!                                         

دکتر علی شریعتی

--

ای ساربان آهسته ران کارام جان گم کرده ام

آخر شده ماه حســـــین من میزبان گم کرده ام

در میـــــکده بودم ولی بیرون شدم از غافلین

ای وای از این بی حاصلی عمر جوان گم کرده ام

پایان رسد شام سیــــه آید حبـــــیب من ز ره

اما خـــــــدا حالم ببین من یــار را گم کرده ام

ای وای از این غوغای دل از دلبـــــرم هستم خجل

وقت سفر ماندم به گل من کاروان گم کرده ام

نعمت فراوان دادی ام منت به سر بنهادی ام

اما ببین نامــــردی ام صاحب زمان گم کرده ام

من عبد کوی عشقم و من شاه را گــم کرده ام

بنوشتم این نامه چنین با خون دل ای مه جبین

اما ببین بخـــــت مرا نامه رسان گم کرده ام

شرمــــنده ام اما بگم آقــــا تو را گم کرده ام