ای فرزند آدم...
 
 در خلوت خود به اندیشه بنشین
 و در تنهایی خود سخنان مرا بشنو،
 
 نعمتهای مرا بشمار
 و خطاهای خودت را به یاد آر،
 
 مرا دوست داشته باش
 و محبتم را در دل دیگران نیز بیانداز،
 
 مهربانی های مرا برایشان بازگو کن
 و سایه سار لطف مرا برفراز وجودشان نشان ده.

...

ای فرزند آدم...

من سخنانت را می شنوم
وقتی که با من حرف میزنی و درد دل باز می گویی.
تو نیز سخنان مرا در کتاب من بخوان
که فرشتگانم بر تو فرود آورده اند
و من بدان وسیله با تو سخن می گویم،

اگر با من انس بگیری
تو را از همگان بی نیاز می کنم
و اگر با غیر من مانوس شوی
در هر کاری محتاج و گرفتار خواهی ماند.

از کسی جز من بیم نداشته باش و مهراس،
به یادآور که هیچ قدرتی یارای مقابله با اراده من را ندارد.

از یاد مبر که هیچ اتقاقی در عالم جز به خواست من نمی افتد.

من همنشین کسی هستم که به یاد من باشد ،
من از رگ گردن به تو نزدیکترم
و تو را ز خودت بهتر می شناسم،
در هیچ حالی فراموشم مکن  و   یاد مرا از خود دور مساز.

...

--

دلت همیشه زندان من است
آتشکده عشق تو از آن من است
آن روز که لحظه وداع من و توست
آن شوم ترین لحظه پایان من است

--

ای فرزند آدم ...
من تو را آفریده ام و از حال درون تو با خبرم،
اسرار تو را می دانم و برملا نمی کنم.
تنها کسی هستم
که مطمئنی به تو خیانت نمی ورزم.
از تو کوچکتر نیستم
و
هیچگاه پایان نمی پذیرم.
سرچشمه و منبع همه عشق ها و محبت ها منم.

تو را برای خودم درست کردم و پرداخته ام.
به من روی آور و با من انس بگیر.
از دیگران بگریز و در من بیاویز،
تو مال منی، نه از آن دیگران،
اگر یک قدم بسوی من بیایی
ده قدم بسوی تو خواهم برداشت.

چه مسلمان باشم، چه مسیحی
چه زرتشتی ، چه کلیمی
همین که انسان باشم
همین که فرزند آدم باشم
کافی است تا
در آرام ترین خلوت تنهایی ام
صدای آسمانی نجوا کند با من:
 ای فرزند آدم...