زنده تر از تو کس نیست ؛ چرا گریه کنیم؟

مرگمان بادُ مباد آنکه تو را گریه کنیم

 

هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید

ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم؟

 

رفتنت آینه ی آمدنت بود ؛ ببخش

شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم

 

ما به جسم شهدا گریه نکردیم مگر؟

میتوانیم به جان شهدا گریه کنیم؟

 

گوش جان باز به فتوای تو داریم ، بگو

با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم؟

 

ای تو با لهجه ی خورشید سراینده ی ما

ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم؟

 

آسمانا! همه ابریم ، گره خورده به هم

سر به دامان کدام عقده گشا گریه کنیم؟

 

باغبانا! ز توُ چشم تو آموخته ایم

که به جان تشنگی باغچه ها گریه کنیم .

 

محمد علی بهمنی

--