--

 زنده تر از تو کس نیست ؛ چرا گریه کنیم؟

مرگمان بادُ مباد آنکه تو را گریه کنیم

هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید

ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم؟

رفتنت آینه ی آمدنت بود ؛ ببخش

شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم

ما به جسم شهدا گریه نکردیم مگر؟

میتوانیم به جان شهدا گریه کنیم؟

گوش جان باز به فتوای تو داریم ، بگو

با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم؟

ای تو با لهجه ی خورشید سراینده ی ما

ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم؟

آسمانا! همه ابریم ، گره خورده به هم

--

یکی میگه او ِ منفی؛ یکی میگه عین قصره!!

تیتر روزنامه ی عصره!!

--

نسیم وصل می وزد.وصدای آشنا ،دلدادگان را به سوی خود میخواند:

«مبادا ازکاروان عقب بمانید»

،کاروان طی مسیرمی کند.وجاماندگان ازقافله،عده ایی می رسند.

وعده ای هنوز میدوند.هرکس ذکری برلب دارد و استمداد می طلبد.

  ناگاه نوایی گوش ِدل را نوازش میدهد:

«هان!ای بیچارگان!اگرمدد میخواهید،ترنم زیبای ((یا رضامدد))را زمزمه کنید»

دراین میان،فرشتگان را می بینم که فوج فوج ازپی قنداق«معدن جود وسخا»روان هستند.وملکوتیان «تبارک الله»گویان برگردش میچرخند.

رضا جان!ای که حضورت درخراسان دل های مشتاق زا به تپش درآورده و قلوب شیعان را جلا و جان های شوریده راصفا میدهد!

مشهدت کعبه ی عشاق،

حرمت قبله زایرین ،

سقاخانه ات زمزم عارفان،

پنجره فولادت دارالشفای دردمندان ،

ضریح مطهرت حِصن ولایت است.

ای دستگیر همه ی عالم!مانده دلان رادریاب.

دوبال بسته عشق است و کرمت دوپای خسته و سایه حرمت

نگاهم برتوست ای بزرگ کاری کن دلم پرازغربت است ،یاری کن

شفایم ده،زدرد بی کسی،دردبی ثمری دردنارسی،شفایم ده زین جذام دلسردی ززخم کهنه شلاقهای نامردی

رهایم کن ازین گریه های خون آلود ،ازاین زمین سیاه هوای غم آلود

همیشه شوکت گلدسته های رویایت دلیلی بوده برلطف دم مسیحایت

سراسر،قدم درقدم،رواق در رواق،سوی تو آیم براشتیاق

--

--

 خدا را شکر که تمام شب صدای خروپوف شوهرم را می شنوم این یعنی او زنده و سالم در کنار من خوابیده است
خدا را شکر که دختر نوجوانم همیشه از شستن ظرف ها شاکی است این یعنی او در خانه است و در خیابان ها پرسه نمی زند
خدا را شکر که مالیات می پردازم این یعنی شغل و در امدی دارم
خدا را شکر که باید ریخت و پاش های بعد از میهمانی را جمع کنم این یعنی در میان دوستانم بوده ام
خدا را شکر که لباسهایم کمی برایم تنگ شده اند این یعنی غذای کافی برای خوردن دارم
خدا را شکر که در پایان روز از خستگی از پا می افتم این یعنی توان سخت کار کردن را دارم
خدا را شکر که باید زمین را بشویم و پنجره ها را تمیز کنم این یعنی خانه ای دارم
خدا را شکر که در جایی دور جای پارک پیدا کردم این یعنی هم توان راه رفتن دارم و هم اتومبیلی برای سوار شدن
خدا را شکر که سر و صدای همسایه ها را می شنوم این یعنی می توانم بشنوم
خدا را شکر که این همه شستنی و اتو کردنی دارم این یعنی من لباس برای پوشیدن دارم
خدا را شکر که هر روز صبح زود باید با زنگ ساعت بیدار شوم این یعنی من هنوز زنده ام
خدا را شکر که گاهی اوقات بیمار می شوم این یعنی به یاد می اورم که اغلب اوقات سالم هستم
خدا را شکر که خرید هدایای سال نو جیبم را خالی می کند این یعنی عزیزانی دارم که می توانم برایشان هدیه بخرم

خدا را شکر میکنم         

--