ای فرزند آدم ...

دل تو حرم من است،
چگونه در حرم من بیگانه را راه می دهی؟

جان تو منزلگاه عشق من است،
چگونه در این منزلگاه محبت دیگران را پذیرایی می کنی؟

وجود تو فرش قدمهای یاد من است،
چگونه یاد غریبه ها قدم بر این فرش می نهد؟

به من اعتماد داشته باش.
از مـن مگـریز،
زبانت را با نام من،
دلـت را بـا عشـق مـن
و قلبت را با یاد من تازه کن.

من دوست آن کَسَم که دوستم بدارد،
من همنشین آن کسم که با من بنشیند،
من هـمـدم آن کسم که با من مأنـوس شود.

ای فرزند آدم ...
من همدم آن کسم که همراهم باشد.
پس به سوی کرامت و مصاحبت من بشتاب
و با من انس بگیر تا با تو انس بگیرم.

مرا انتخاب کن تا من هم تورا برگزینم.
از من بپذیر تا من نیز از تو بپذیرم و در محبت به تو شتاب کنم .

 

 

ای فرزند آدم ....

تو را نیافریده ام تا تنهایی و بی کسی مرا برطرف سازی
و بیمناک و غمگین نبودم تا تو بخواهی انیس و همدم من شوی،

بلکه تو را خلق کرده ام تا مرا بشناسی
و روزگاری دراز عبادتم کنی
و مرا هماره سپاس گویی
و صبجگاه و شامگاه تسبیح گوی من باشی.

من به تو نیازمند نیستم .
اگر همه مخلوقات من جمع شوند
و صف در صف به طاعت من بایستند و سربه آستان من بسایند
به اندازه سرسوزنی
در ملک و اقتدار من نخواهند افزود.

این تو هستی که به من نیاز داری
 و این دل توست که تنها با من خو می گیرد و آرام می یابد.

ای فرزند آدم ...

در شگفتم چگونه تو با مردم انس می گیری و به دیگران دل می بندی
 در حالی که می دانی تنها خواهی مُرد
و می دانی تنها در قبر خواهی خفت
و تنها در پیشگاه من خواهی ایستاد
 و تنها حساب پس خواهی داد؟

آیا اندیشیده ای چقدر تنها خواهی بود؟
ساعتی؟
       روزی؟
         ماهی؟
            سالی؟
    چند هزار سال؟
    چند میلیون سال؟
با خودت فکر کن و بیاندیش،.
هر قدر که قرار است پس از مرگ با من تنها باشی در دنیا با من انس بگیر،
اگر لحظه ای ، لحظه ای و اگر همیشه ، همیشه.

ای فرزند ادم ...

اگر چشم تو می دید
آنچه برای اولیای خود آماده کرده ام قلب تو آب می شد
و جان تو به شوق از قالب تن به در می رفت ،
اینها پاداش دلی است که
 تنها به من گره خورده و فقط مرا در خود جای داده.

به دل خود نگاه کن.
 هر قدر دلت به دنیا بسته باشد
 همان قدر محبت و مهر مرا از دلت بیرون کرده ای ،
چرا که من  هیچگاه محبت خود و محبت دنیا را در یک دل جمع نمی کنم .

 ای فرزند آدم...
 
 در خلوت خود به اندیشه بنشین
 و در تنهایی خود سخنان مرا بشنو،
 
 نعمتهای مرا بشمار
 و خطاهای خودت را به یاد آر،
 
 مرا دوست داشته باش
 و محبتم را در دل دیگران نیز بیانداز،
 
 مهربانی های مرا برایشان بازگو کن
 و سایه سار لطف مرا برفراز وجودشان نشان ده.

...