نمی دانم چگونه می توانم همه را دوست داشته باشم ؟
 همه را ...

 زشت و زیبا و مورچه و دیوار را ...

 همه را دوست داشته باشم و ...

و دلبسته به هیچکس نباشم !؟

 دلبسته بودن ؛ شبیه طنابی در گردن داشتن است!
 باید مواظب باشی و گرنه...

 یا خودت از دست می روی یا طناب بیچاره پاره می شود ...

 اگر خودت از دست بروی..

 یا طناب برای همیشه نعش خاطرات, تو را ؛ آویزان بر خودش حفظ می کند؛

 و یا از گردن بی جان تو بر گردن تازه نفسی دیگر می افتد ...

 و اگر طناب پاره شود..

 یا تو در چاله های تاریک سردرگمی سقوط می کنی

 و یا دنبال طنابی دیگر برای آویزان کردن خودت می گردی ...

 رسم,  زندگی همین است ..