من از یک ((راه طی شده))با شما حرف میزنم...من هم سالهای سال در یکی از دانشکده های هنری درس خوانده ام به شبهای شعر و گالریهای نقاشی رفته ام موسیقی کلاسیک گوش داده ام ساعتها از وقتم را به مباحثات بیهوده درباره چیزهایی که نمی دانسته ام گذرانده ام!!

من هم سالها با جلوه فروشی وتظاهر به دانایی بسیار زیسته ام ریش پروفسوری و سبیل نیچه ای(!)گذاشته ام و کتاب (انسان تک ساحتی)هربرت مارکوزه را -بی آنکه زمانی خوانده باشمش-طوری دست گرفته ام که دیگران جلد آن را ببینند و پیش خودشان بگویند:عجب!فلانی چه کتابهایی میخواند؛معلوم است که خیلی میفهمد!

...

اما بعد خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده است که ناچار شده ام رودربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقابپذیرم که تظاهر به دانایی هرگز جایگزین(دانایی)نمیشود و حتی از این بالاتر؛دانایی نیز به تحصیل فلسفه حاصل نمی آید؛باید در جست و جوی حقیقت بود و این متاعی است که هرکس براستی طالبش باشد؛آن را خواهد یافت و در نزد خویش نیز خواهد یافت.

و حالا ازیک (راه طی شده)با شما حرف میزنم ...

....سید شهیدان اهل قلم؛مرتضی آوینی ....

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ!

ای هیچ ؛ برای هیچ بر هیچ مپیچ!

دانی که زآدمی چه ماند پس مرگ؟؟

لطف است و محبت است و باقی همه هیچ..

--