--

اي كه غارت زده كردي دل پر غوغا را

موم كردي به كف خويش دل شيدا را

جگري هست مرا سوخته از بي كسي ات

تو مرا سوختي و من همه ي دنيا را

در دم تيغ غمت آب حيات است حيات

كشته ي تيغ غمت زنده كند عيسي را

با من اي نور خدا بهتراز اين راه بيا

اي كه انداخت خدا در ره تو موسي را

بس كه فرياد زدم نام تو را آب شدم

كه مگر آب رسانم جگر سقا را

((منتظران ندايي سبز از آسمان))

شيدائي

--