وقتـــــي فرشتـــه اي چو تو از آب مي پرد
باور نکــــن تو ، ازسر مـن خواب مي پرد

زلفــــت چو موج بندر و تالاب انزلي است
مرغـــــابي اســـت دل که به تالاب مي پرد

بخـــتم سپـــــيد بـــــوده از اوّل که زاده ام
بر بـــــام مـــــن کبــــوتـــــر ناياب مي پرد

کوتاهي اي که هست نه از غير سايه است
در آفـــــتاب رنـــــگ اگــر از قاب مي پرد

خوابيده طبع شعر من انگــار ساعتي است
آهسته!هيس!هيس ! که از خواب مي پرد

بايد که بـست دفـــــتر اشعـــــار نغـــــز را
از ذهـن اگر کـه قافـــــيه اي نــاب مي پرد