نظرات ياداشت .::يک روز زندگي::.

وبلاگ : .::شيدائي::.

يادداشت : .::يک روز زندگي::.

نظرات : 1 خصوصي ، 23 عمومي

نام:

ايميل:

سايت:

مشخصات شما ذخيره شود.

متن پيام :
حداکثر 2000 حرف

كد امنيتي:

اين پيام به صورت خصوصي ارسال شود.

1 2 >

+ ساميار

و اي كاش من و ما نيز طعم زندگي را ببريم ولو براي يك لحظه

+ خانم گل

شيدا جون نوشته هات عاليييييييييي بود. خيلي به دلم نشست خيلي لطيف بود

واقعا ممنون

+ حميد(d477)

به نام تنهاترين

با دوست عشق زيباست

با يار بي قراري

از دوست درد ماندو

از يار يادگاري...

سلام...وبلاگ قشنگيه شيدا خانم

خودم كشفش كردم!!

انشالله كه مويد باشيد
ياحق

يا حق

+ مملي سيا

خدا كنه خسر الدنيا و الاخره نباشيم .......... زت زياد ...... يا حق.

+ م-شجري

به نام خدا

سلام

بسيار زيبا بود.گرچه قبلا خونده بودمش اما ارزش خوندن دوباره رو داشت.

متشكرم

خوشحال ميشم كه به وبلاگ منم سري بزنيد.

+ بسيم

مطلب خيلي قشنگي بود

اين كلمه آخرش - مكتوب - منو به ياد پائلو كئيلو ميندازه

كار اون بود يا خودتون

===================

راستي من هم همينطوري شدم

ولي آخر داستان وقتي داشتم گريه مي كردم يه فرشته اومد و بهم گفت : ببخشيد دنيا تموم شد

+ سياه وش

سلام وبلاگ زيبايي داريد

كتن جالبي بود

خدا سكوت كرد!!!

هميشه سبز باشي

منم آپ ديت كردم

+ كوير

کوهنوردي خواست بلندترين نقطه زمين را فتح کند ... آنچه مي خواست برداشت و به راه افتاد ... به پاي کوه رسيد... محکم و استوار دست به صخره ها گذاشت ... محض احتياط مثل همه ميخ در کوه مي زد و طناب بر آن مي آويخت ... سرد و تاريک و مه آلود ... جز به نوک قله به چيزي فکر نمي کرد ... قدم به قدم بالا مي رفت ... ناگهان پايش سر خورد... سقوط کرد ... با چنان سرعتي رو به زمين در حرکت بود که هيچ نمي ديد ... در اوج نا اميدي ناگهان ايستاد ... ميان زمين و آسمان ... با تعجب نگاه کرد ... طنابش بر سر ميخي گير کرده بود... معلق دست به دامن طناب بود... در ميان انبوهي از مه و هواي سرد کوهستاني ... رو به آسمان فرياد زد ... خدايا تو تنها ناجي من هستي ... کسي جز تو نمي تواند نجاتم دهد... لحظه اي سکوت و بعد صدايي شنيد ... ميان کوه ها مي پيچيد ... آيا بر اين باور داري که فقط من مي توانم تو را نجات دهم ؟ ... بي فاصله گفت : آري خدايا ... کسي جز تو نمي تواند نجاتم دهد... باز همان صدا پرسيد... آيا بر گفته ات ايمان داري ؟ ... کوهنورد فرياد کشيد : آري خدايا ... آري ... گفت : اگر بر اين باور داري طنابت را ببر... راه نجات تو بريدن طناب است ... کوهنورد غرق فکر شد ... چگونه ممکن است؟ ... تنها ناجي من همين طناب است ... با دو دستش به طناب چسبيد... بي آنکه ترديدي کند... محکم چنگ زد...

صبح روز بعد ... گروه نجات کوهستان کوهنوردي يخ زده و آويزان از صخره اي پيدا کردند که فقط با زمين 1 متر فاصله داشت ...

+ رهاتر از پرنده